ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΑΒΙΚΟΣ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΣ ΚΩΔΙΞ

ΤΟΥ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΥ ΑΝΑΣΤ. ΘΕΟΛΟΓΟΥ

___________________________________

Ο όρος ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ υποδηλοί τόν ΕΝΑ ΝΟΥΝ, ως όνοματοθέτην καί αρχηγέτην πάσης ιδέας - εννοίας – αριθμού, διά τού οποίου πληροφορείται σύμπασα η Δημιουργία.

Ο ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ, ως σημαινομένη αρχή τού Αλφαβητικού καί Λεξιλογίου Κώδικος, παρέχει τά νοήματα τών Γραμμάτων, συλλαβών καί λέξεων, πασών τών Ελληνογενών διαλέκτων.

Η λέξις ΟΝΟΜΑ αποκαλύπτει αυτόν τόν ΝΟΜΟΝ ή τόν

• Ο = χώρον, όπου
• ΝΟ = ο Νούς δρά,
• ΜΑ = επί τής φυσικής δημιουργίας.

Όλα τά ονομαζόμενα διακρίνονται εις νοητά, υλικά καί γενικώς αισθητά – πραγματικά - όντα. Ο Κώδιξ, ως επιστημονικόν εργαλείον αμέσου ετυμολογήσεως τών λέξεων – ονομάτων, μάς πληροφορεί περί τής ουσίας, συστάσεως καί λειτουργίας, όλων τών ονομαζομένων δυνάμεων τού Σύμπαντος Κόσμου.

Ο κατωτέρω πίναξ εμφανίζει τίς κωδικές έννοιες τών εν χρήσει σήμερον 24 Γραμμάτων τής Ελληνικής Αλφαβήτου.

Βεβαίως τά Γράμματα θά τά θεωρούμε ως πνευματικές οντότητες, μεταφέρουσαι υψινόους Γνώσεις.

ΠΙΝΑΞ ΕΝΝΟΙΩΝ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΤΟΥ Κου ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΥ ΑΝΑΣΤ. ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Καθ’ ως οι φυσικοί θεωρητικοί διατυπώνουν σήμερον τήν άποψιν περί τού προϋπάρχοντος ενοποιημένου πεδίου, ούτω καί οι Έλληνες προ-Σωκρατικοί φιλόσοφοι, διέκριναν τήν προϋπάρχουσαν ενότητα, εκ τής οποίας εθεώρουν ότι εκπορεύεται η αρχή πάσης εκδηλώσεως. Επί παραδείγματι, ο Ησίοδος στήν Θεογονίαν του αναφέρει τήν γένεσιν τού Χάους, τό οποίον είναι ΕΝ, αλλά από αυτού θά προκύψη τό διττόν ή τό ΖΕΥ-ΓΟΣ = ΟΥΡΑΝΟΣ – ΓΑΙΑ.

Τό ΧΑΟΣ σημαίνει τό σύμμεικτον ενοποιημένον πεδίον, τό οποίον εμπεριέχει, εν σπέρματι ή εν δυνάμει, τήν έννοιαν τής διττής εκδηλώσεως.

Εννοιολογικώς η εικονική παράστασις τού Χάους είναι τό ΣΦΑΙΡΟΝ σχήμα, ήτοι:

Σ = έσω, ΦΑΙ = φώς αιώνιον, ΡΟΝ = περιέχον πάσαν Ροήν.

Η ανωτέρω έννοια αποδίδεται διά τής Ησιοδείου προτάσεως τών στίχων 126 – 127 τής Θεογονίας «Γαία δε τοι πρώτον μεν εγείνατο ίσον εαυτή Ουρανόν Αστερόενθ’, ίνα μιν περί πάντα καλύπτοι» ήτοι: Ο ουρανός σφαιριδόν ελισσόμενος πέριξ, τήν Γαίαν καλύπτει.

Επί πίνακος, τό σφαιρόν τού ουρανού παριστάται δι ενός κύκλου, τό δέ κέντρον τού κύκλου παριστά τήν ΓΑΙΑΝ.

Κατά τήν παρούσαν εποχήν, προκειμένου νά έχωμεν επικοινωνίαν καί ανταλλαγήν πληροφοριών, χρησιμοποιούμεν Ηλεκτρονικούς υπολογιστάς. Η ΙΔΕΑ, ασφαλώς καί η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ τών μηχανημάτων αυτών, έχει τήν ΑΡΧΗΝ εις τόν κόσμον τών Ιδεών τού Τιμαίου τού Λοκρού καί τού Πλάτωνος ή στόν κόσμον τού Χαοϊκού ενοποιημένου πεδίου.

Τό 0 (Μηδέν) καί τό 1 (Ένα), ως λειτουργικές καταστάσεις δράσεως καί ως έννοιες

« κλειστόν – ανοικτόν » ( OF – ON ) αποτελούν μίμησιν τής λειτουργίας τού Σύμπαντος κόσμου. Συμπερασματικώς λοιπόν λέγω ότι: τό ΧΑΟΣ = ενοποιημένον πεδίον είναι ΕΝ καί παρ’ ότι είναι OF = κλειστόν ή άδηλον, απρακτον, αδόμητον κ.λ.π., νομοτελειακώς εμπεριέχει τήν έννοιαν τής εκδηλώσεως.

Η εκδήλωσις αυτή σημαίνεται διά τού ON = ανοικτόν, ή διά τής Αρχής εκδηλώσεως έργου ή οπτικής καί λειτουργικής πληροφορήσεως.

Η εκδήλωσις τού ON = ανοικτόν, αποτελεί έννοιαν δράσεως, η οποία έχει αρχήν εκκινήσεως τό OF = κλειστόν, από τό οποίον εξαρτάται καί μετά τού οποίου αποτελεί μίαν φύσιν.

Εκ τών μέχρι τούδε διατυπωθέντων συμπεραίνομεν αβιάστως, ότι οι Νόμοι τού Σύμπαντος λειτουργούν απ’ αρχής Δημιουργίας καί εμφανίζονται υπό μορφήν Γραμμάτων ή αριθμών, τών οποίων τό σχέδιον κατασκευής καί λειτουργίας των, ήτοι η ΑΡΧΗ, ευρίσκεται εις τόν κόσμον τών Ιδεών.

Σχηματικώς νοούμε τήν Γαίαν εις τό κέντρον τού πρωτογενέθλου Χάους καί πέριξ τόν Ουρανόν, εναγκαλιζόμενον αυτήν. Τό Γράμμα - Ο - δηλοί κατά τόν κώδικα τόν χώρον τόν ωρισμένον, αλλά αορίστων διαστάσεων, ενώ τό - Α - σημαίνει τήν αρχικήν δύναμιν ή εκδήλωσιν.

Προκειμένου περί τών αριθμών, τό ΜΗΔΕΝ = 0 = άδηλος δύναμις χώρου εκδηλώνει τό Α = 1 ή τήν ΜΟΝΑΔΑ, ως αρχή τών 9 = εννέα πραγματικών αριθμών.

Τό Μηδέν, ορθώς επελέγη στά λογισμικά συστήματα τών υπολογιστών, διά νά ονομάση τό κλειστόν = τό OF = τό άδηλον.

Τό 1 = ΕΝΑ ή ΑΛΦΑ, επίσης ορθώς, επελέγη διά νά σημάνη τήν πρώτην αρχήν, εκδήλωσιν, εκκίνησιν, πληροφόρησιν ή μετάδοσιν δυνάμεως, πρός παραγωγήν έργου.

Εις τό Σύμπαν διακρίνομεν διοίκησιν δυνάμεων καί λειτουργειών, τίς οποίες καλούμε Νόμους καί οι οποίοι είναι υπήκοοι ή υπάκοοι τού αρχικού κινητήρος Νόμου.

Τόν ΑΡΧΟΝ ΝΟΜΟΝ φιλοσοφικώς υποχρεούμεθα νά δεχθούμε ως κινητήρα ακίνητον, ως άδηλον δηλωτήν, γενέτην τής Μονάδος.

Αλλά τόν Αρχόν, τόν γεγεννημένον εκ τής ακινήτου αρχής, νοούμε ΜΟΝΟΝ, ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΝ, ΑΛΦΑ καί ΦΩΣ δήλα-δή ON.

Η φράσις τού Αναξαγόρου « η γάρ γνώσις ορίζει καί περατεί τό γνωσθέν »

μάς διδάσκει καί μάς ενθαρύνει, ότι η αληθής γνώσις έχει εκ τής φύσεώς της, τήν εξουσίαν νά ορίση τάς εννοίας, ως καί τά πέρατα τής οικουμένης.

Η Α-γνωσία δηλώνει τήν έλλειψιν γνώσεως καί ταυτίζεται μέ τήν έλλειψιν τού φωτός.

Όπως τό ηλιακόν φώς αναγκάζει τό σκότος σέ υποχώρησιν, ομοίως καί η παιδεία υποχρεώνει τήν αμάθειαν εις εξαφάνισιν.

Ο Τίμαιος ο Λοκρός μάς παρέδωσε μίαν κληίδα γνώσεως διά τής φράσεως «Δύο αιτίας ήμεν τών Συμπάντων` Νόον μέν κατά Λόγον γιγνομένων, ανάγκαν δέ τών βία καττάς δυνάμεις τών σωμάτων» ήτοι: εξ όλων όσων έχουν συμβεί, όσων συμβαίνουν καί αυτών πού πρόκειται νά συμβούν, προνοεί ο ΛΟΓΟΣ, ο οποίος είναι πατήρ τών εννοιών-ιδεών καί τού εκφερομένου Λόγου, ως καί αρχή τού παντός, ή πρώτη αιτία.

Η δευτέρα αιτία-αρχή είναι η ανάνγκη η οποία, ως απ’ αρχής εντέλλεται, χρησιμοποιεί τήν ΒΙΑΝ = φυσικήν δύναμιν, κατά τών επί μέρους φυσικών δυνάμεων τών σωμάτων π.χ. Αστέρων-πλανητών, αλλά καί ανθρωπίνων κατασκευών, ως είναι οι ηλεκτρονικοί υπολογισταί κ.λ.π.

Οι ηλεκτρονικοί υπολογισταί λειτουργούν μέσω τού ηλεκτρικού ρεύματος, τό οποίον μέ ωρισμένην βίαν συμβάλλει στήν λειτουργίαν τού συστήματος.

Τήν κατασκευήν τών πληροφοριακών συστημάτων καί λοιπών συσκευών επέβαλεν η

ανάγκη τής επικοινωνίας μεταξύ τών ανθρώπων.

Η έρευνα βεβαίως εντείνεται καί αποσκοπεί ταυτοχρόνως εις τήν εύρεσιν νέων λογισμικών μεθόδων, ως καί κατασκευήν νέων μηχανημάτων.

Αυτής τής ανάγκης τών Ανθρώπων προίσταται ο ΛΟΓΟΣ, η πρώτη αιτία όλων τών γιγνομένων, κατά τόν Τίμαιον τόν Λοκρόν.

Εις τό συνέδριον HERCMA 2003 εγένετο αναφορά περί τών εννοιών τών Γραμμάτων, κατά τόν κώδικα τού γράφοντος, ενώ εις τό παρόν συνέδριον HERCMA 2005 παρατίθεται ο πίναξ τών Γραμματικών εννοιών πρός υπενθύμισιν, αλλά καί 4 πίνακες δισυλλάβων κωδικών πρωτολέξεων, οι οποίοι δύνανται νά αποτελέσουν μήτραν παραγωγής ΟΛΩΝ τών Ελληνίδων δισυλλάβων, αρχικώς, λέξεων καί πολυσυλλάβων εν συνεχεία.

Οι πίνακες παρατίθενται εις τό τέλος τής εργασίας.

Κατά τήν πρώτην ομιλίαν μου εις τό συνέδριον HERCMA 2003, ανέφερα τήν φράσιν τού Ηρακλείτου «Γραμματική δε εκ φωνηέντων καί αφώνων γραμμάτων κράσιν ποιησαμένη, τήν όλην τέχνην απ’ αυτών συνεστήσατο».

Είναι προφανές ότι ο Ηράκλειτος υπονοεί τόν τρόπον δομήσεως τής συλλαβής, η οποία κατά τόν κώδικα είναι πρωτολέξις καί αποτελεί τό πρώτον κύτταρον τού Έλληνος Λόγου.

Επίσης, κατά τόν Ηράκλειτον η σύνθεσις τών συλλαβών αποτελεί μίαν τέχνην – επιστήμην, η οποία κατέστη δυνατή πρός χρήσιν, από τούς ανθρώπους, όχι ως έτυχεν, αλλά εις μίμησιν τής φύσεως. Η ανωτέρω διατύπωσις αποδίδεται διά τής φράσεως τού Ηρακλείτου: «η φύσις τήν πρώτην ομόνοιαν διά τών εναντίων συνήψεν, ου διά τών ομοίων, έοικε δέ καί η τέχνη τήν φύσιν μιμουμένη, τούτο ποιείν». Ήτοι: η πρώτη ομόνοια στήν φύσιν εγένετο διά τής ενώσεως εναντίων δυνάμεων καί όσα έργα εγένοντο ή πρόκειται νά γίνουν διά χειρών ανθρώπου, θά έχουν επιτυχή δόμησιν καί λειτουργικήν απόδοσιν, μόνον άν γίνουν εις μίμησιν τής φυσικής μηχανικής τέχνης.

Ο φίλτατος Σωκράτης, κατά τήν απολογίαν του, εξέπεμψε μήνυμα ενθαρρυντικόν λέγων «οπότεροι δέ ημών έρχονται επί άμεινον πράγμα, άδηλον παντί πλήν ή τώ Θεώ».

Ήτοι: στό μέλλον θά έλθουν στήν ζωή ανώτεροι ημών κατά τήν γνώσιν καί ο πολιτισμός θά είναι ανώτερος τεχνολογικώς. Πότε βεβαίως τούτο θά συμβή είναι άγνωστον διά τούς Ανθρώπους καί μόνον ο Θεός τό γνωρίζει.

Ο Τίμαιος ο Λοκρός είναι πατήρ τών Ιδεών (περί τών οποίων ο Πλάτων ωμίλησε), διετύπωσε δέ ότι: «τά δέ Ξύμπαντα τρία` ιδέαν – ύλαν – αισθητόν. Τό οίον έγγονον τουτέων». Μάς πληροφορεί ο Τίμαιος ο Λοκρός, ότι εις τά σύμπαντα υπάρχει η ιδέα, ή ύλη καί τό αισθητόν, η δέ φύσις τών ιδεών είναι διάφορος τής ύλης, εκ δέ τών ιδεών καί τής ύλης συνεστήθησαν όλα τά φυσικά σώματα τού Σύμπαντος κόσμου.

ΑΙΣΘΗΤΌΣ σημαίνεται ο κόσμος ως πρός τήν θέασιν καί παρατήρησιν τών φαινομένων πραγμάτων.

Διά τής φράσεως «αγαθός ών ο Θεός ορών τε τάν ύλαν δεχομέναν τάν ιδέαν» ο Τίμαιος αποφαίνεται, ότι η ύλη, κατά τήν αρχικήν φάσιν τής Δημιουργίας, ήτο άμορφος, υστέρως δέ εδέχθη τήν ιδέαν (τήν σχεδιαστικήν δύναμιν τού Λόγου) καί παρήχθησαν τά δομητά είδη τού κόσμου.

Καθ’ όμοιον τρόπον, επί πλανήτου, έχοντες ύλην εκ τής γής καί ιδέας εκ τής γονίμου φαντασίας, καλούμεθα νά σκευάσουμε λογισμικά καί μηχανικά συστήματα, διαρκώς καί τελειότερα, πρός εξυπηρέτησιν μειζόνων αναγκών. Ασφαλώς τής εκτελέσεως τών έργων προηγείται ο Λόγος, ως πρόθεσις – σκοπός καί επιθυμία.

Τού σκοπούντος Λόγου έπονται οι σκέψεις, μέσω τών οποίων συλλαμβάνονται οι ιδέες, οι οποίες δέχονται επεξεργασίαν καί κατόπιν επιλογής, δοκιμασίας καί ελέγχου επιχειρείται η εκτέλεσις διαφόρων μηχανικών συστημάτων.

Αναμφιβόλως, οι δυνατότητες εφαρμογής πληροφοριακών συστημάτων είναι μεγάλες.

Η γνώσις τών κωδικών εννοιών τών Γραμμάτων καί τών αριθμητικών ιδιοτήτων, είναι απαραίτητος διά πάντα ερευνητήν.

Οι γνώσεις τών ειδημόνων τής μαθηματικής επιστήμης είναι δυνατόν νά εμπλουτισθούν διά τής μελέτης τών κωδικών ονομαστικών εννοιών καί τών αριθμητικών ιδιοτήτων.

Ελπίζω η αναφορά μου στούς χαρακτήρες ωρισμένων εκ τών πραγματικών αριθμών, νά τονίσουν τίς ήδη κεκτημένες γνώσεις καί εί δυνατόν νά προσθέσουν εις αυτάς.

ΑΡΙΘΜΟΙ

Κατά τήν κωδικήν μέθοδον ετυμολογήσεως τών ονομάτων, η λέξις ΑΡΙΘΜΌΣ ισούται πρός τήν έννοιαν ΟΡΙΣΜΟΣ ή Α = αρχικός ΡΙΘΜΟΣ = ρυθμός.

Ο Αριθμός, ως γραμματικόν σύμβολον καί εννοιολογική παράστασις, ορίζει, πρωτίστως, τήν αρχικήν πηγήν παντός ρυθμού.

Η ιδιότης λοιπόν τού Αριθμού εμπεριέχει τήν έννοιαν τού ΟΡΙΖΕΙΝ μίαν ΑΡΧΗΝ δυνάμεως, ικανής νά παράξη ρυθμόν κινήσεως, μεταφοράς, εκπορεύσεως.

Υπ’ αυτήν τήν έννοιαν ο μόνος αληθής αριθμός είναι η ΜΟΝΑΣ = τό ΕΝ = 1.

Η Μονάς μάς ενδιαφέρει ως έννοια αρχικής δυνάμεως καί άρα εννοούμεν αυτήν, ως ενεργειακήν δύναμιν ωρισμένου φορτίου, ετοίμου πρός εκδήλωσιν, κίνησιν, μεταφοράν.

Η Μονάς, ως ΕΝ, γεννάται από τό ΜΗΔΕΝ = ΜΗΔ-ΕΝ, τό άδηλον, είτε ως γνωστική ποιότης, είτε ως δυναμική ποσότης.

Υπό τήν γνωσιολογικήν έννοιαν ορίζουμε, ότι τό ΜΗΔΕΝ σημαίνει, απ’ αρχής, τό μή γνωστόν, τό άδηλον, τό αγέννητον, τό ακίνητον.

Εκ τού Ο = χώρου, τού αγεννήτου, η μόνη αληθής γέννησις, υπό τήν έννοιαν τής αρχής, είναι η ΜΟΝΑΣ.

Ώς δύναμις αρχής πνευματικής ποιότητος ή υλενεργειακής, η Μονάς εμπεριέχει εις τήν ύπαρξίν της, απ’ αρχής γεννήσεώς της, τήν διττήν φύσιν, καθ’ ότι ο αριθμός ΔΥΟ αποτελεί τήν επομένην ρυθμικήν φάσιν τής κινουμένης ενεργείας.

Εις τήν παρούσαν εργασίαν γίνεται λόγος περί τών εννέα πραγματικών αριθμών, εκ τών οποίων η Μονάς είναι η αθάνατος ουσία, εξ αυτής δέ, οι υπόλοιποι αριθμοί λαμβάνουν ύπαρξιν, έως τού ενάτου.

Η μυθολογική παράστασις τής ανωτέρω περιγραφής εκφράζεται διά τής Λερναίας Ύδρας, η οποία διέθετε εννέα κεφαλάς, αλλά μία μόνον ήτο αθάνατος. Ώς όνομα τό ΕΝ-ΝΕΑ, περιέχει τό ΕΝ καί τήν λέξιν ΝΕΑ, διά νά σημανθή η ολοκληρωμένη λειτουργία τής μονάδος.

Όλοι οι αριθμοί συμβολίζουν εννοίας ποσοτήτων, ιδιοτήτων, ρυθμών, αλλά διακρίνονται μεταξύ των εις ομάδας περιττών καί αρτίων.

Είναι δυνατόν νά εξετασθή καί η δηλωτική σχέσις εκάστου αριθμού πρός τούς άλλους.

Οι μελέτες αυτές πιθανόν νά κριθούν σημαντικαί διά τήν πραγματοποίησιν – εφαρμογήν λογισμικών συστημάτων μεγάλων δυνατοτήτων..

Τά όσα έχουν γραφή έως σήμερον περί αριθμών είναι άξια μελέτης καί ερεύνης.

Στήν παρούσα όμως επισκόπησιν εγώ επιχειρώ μίαν προσέγγισιν μέ γνώμονα κυρίως τήν κωδικήν ορολογίαν καί αντίληψιν.

Οι αριθμοί 1-3-5-7-9 καλούνται περιττοί καί έχουν πολλαπλασίαν σχέσιν μέ τήν μονάδα.

Η Μονάς είναι, εν εννοία, ουσία ΠΥΡ καί εκδήλωσις ΠΕΡΙ.

Όταν διαγράφη μίαν ΠΕΡΙ-ΦΟΡΑΝ πλήρην, τότε συμπληροί τόν ΕΝΝΕΑ ή ένατον αριθμόν.

Ο αριθμός ΕΝΝΕΑ εκφράζει τήν πληροφόρον πορείαν τής ενεργούσης δυνάμεως, ήτις επιστρέφει στήν ΜΟΝΑΔΑ-ΕΝ καί δύναται ακολούθως ως ΕΝ νά περιγράψη ΝΕΑ φοράν (ΕΝ-ΝΕΑ).

Ένεκα τούτου, το ΕΝ είναι εντός τού ΕΝΝΕΑ καί εκφράζει τήν έννοιαν ΕΝΝΕΑ-ΦΟΡΕΣ.

Οι αριθμοί 2-4-6-8 λέγονται ΑΡΤΙΟΙ καί σημαίνουν τήν τροφήν ΑΡΤΟΝ, μέσω τής τροφοδοσίας τού οποίου αυξάνονται τά υλικά φυσικά σώματα.

Η ορατή φύσις, ως τροφός τών πάντων όσων ζούν επί τού σώματός της, υπάγεται εις τόν αριθμόν ΔΥΟ. Από κωδικής απόψεως η λέξις ΔΥΟ σημαίνει, ότι όλα τά φυσικά σώματα ετράφησαν διά Δ = δυνάμεως, Υ = συσσωρευμένης, Ο = εντός ωρισμένου χώρου.

Συνοπτικώς θά λέγαμε ότι, εκ τού Αδήλου Ο = χώρου, έχομεν τήν Α:= 1 = Μονάδα, η οποία εκδηλουμένη καλείται Ουρανός – ’ρρην – Αόρατος φύσις κ.λ.π.

Εκ τής Μονάδος Α = 1 πραγματοποιείται μεταφορά δυνάμεως είς έτερον υποκείμενον χώρον, αυτόν τής ορατής φύσεως, τού θήλεως καί τού ’ρτου ή τής τροφοδοσίας.

Περί τής σημασίας τών αριθμών καί τής μεταξύ των σχέσεως δέν είναι δυνατόν νά γίνη εκτενής εργασία επί τού παρόντος.

Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί νά καταδείξη ωρισμένες σχέσεις δυνάμεων, απαραιτήτων συστατικών διά τήν κατασκευήν τελειοτέρων μηχανών, ώστε διά τής αρτιοτέρας λειτουργικής των αποδόσεως, νά επιτευχθή μεγαλυτέρα πληροφόρησις.

Η σπουδαιοτέρα εκ τών αριθμητικών πράξεων είναι η πρόσθεσις καί ως έννοια ορίζεται ΑΡΣΗΝ καί φύσις τής μονάδος.

Η αποκωδικοποίησις τής λέξεως ΠΡΟΣΘΕΣΙΣ παρέχει σημαντικές πληροφορίες καί επιβεβαιοί τά ανωτέρω, ήτοι:

ΠΡΟ = τό πύρ ρέει σέ χώρον ωρισμένον

Σ = εντός έσω χώρου καί προκαλείται

ΘΕΣΙΣ = η θέασις τής δημιουργίας.

Η ΠΡΟΣ-ΘΕΣΙΣ δηλαδή, σημαίνεται ως τού Πυρός η θέσις καί θέασις, άρα ορίζεται ως πρώτη αρχή.

Η ΑΦΑΙΡΕΣΙΣ αποκαλύπτει τίς έννοιες:

ΑΦ = αρχική δύναμις τού φωτός

ΑΙ = εκ τών αιωνίων δυνάμεων, από όπου

ΡΕ = ρέουν οι φωτοενέργειες καί εκτείνονται επί τής επιφανείας

ΣΙς = εισερχόμενες δέ εντός έσω χώρου, συνεχώς τροφοδοτούν.

Η λέξις δήλα-δή ΑΦΑΙΡΕΣΙΣ αποκαλύπτει τίς αρχικές φωτοενέργειες, οι οποίες ρέουν εντός έσω χώρου καί τροφοδοτούν τά φυσικά σώματα.

Δι άλλου διαχωρισμού έχομεν ΑΦ ή ΑΠ ή Από καί Αίρεσις = σχέδιον-σκοπός-δικαίωμα εκλογής.

Η θήλεια φύσις πειθαρχεί εις τήν δύναμιν ΑΡΣΗΝ ή τής ΜΟΝ’ΔΟΣ ή τού ΕΝΟΣ καί εκτελεί τό σχέδιον τής αρχικής ιδέας.

Η δύναμις ΔΥΟ είναι τής ΑΦ-ΑΙΡΕΣΕΩΣ, δεδομένου ότι ΑΙΡΕΕΙ = αφαιρεί-αποκομίζει-κερδίζει τήν Δ = δύναμιν της, εκ τής ΠΡΟΣ-ΘΕΣΕΩΣ ή εκ τής πρώτης ή πυρίνης αρχής, ή τού ’ρρενος (αιρέω = αποκομίζω-κερδίζω-κατά τό λεξικόν).

Ο πολλαπλασιασμός καί η διαίρεσις είναι, ουσιαστικώς, πράξεις τής προσθέσεως καί αφαιρέσεως καί ως εκ τούτου κατατάσσονται στό άρρεν καί θήλυ αντιστοίχως.

Ο αριθμός τών τεσσάρων πράξεων υπάρχει εις μίμησιν τών τεσσάρων στοιχείων τού κόσμου. Εκ τών τεσσάρων μορφών τών πράξεων, μόνον η πρώτη φύσις τού πυρός είναι αληθής, η ΠΡΟΣΘΕΣΙΣ.

Τό Πύρ, ως γνωσιολογικόν όνομα-στοιχείον, είναι ΠΡΟΣ-ΘΕΤΙΚΟΝ ήτοι ΠΥΡ-ΘΕΤΕΙ καί αυξάνει τά τροφοδοτούμενα σώματα. Τά ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ καί δή οι αριθμητικές πράξεις, είναι μέν αδύνατον νά ερμηνεύσουν τήν αληθή φύσιν τών όντων, αλλά επεξηγούν επαρκώς ωρισμένα δρώμενα εντός τής φύσεως.

Εξ άλλου τά μαθηματικά, έχοντα ως αφετηρίαν διάφορα αξιώματα, αληθεύουν μέν ως πρός τά αποτελέσματα τών πράξεων, αλλά αστοχούν ένεκα τών υποθετικών αξιωμάτων.

ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ

Διά τήν κατασκευήν τών υπολογιστικών μηχανών, πρέπει νά μιμηθούμε τήν φύσιν.

Η τέχνη τής φύσεως είναι κυρίως προσθετική καί αντιστοίχως η σκέψις οφείλει νά είναι ομοίως προσθετική (συλλογή γνωμών – πληροφοριών).

Αλλά η τέχνη τής φύσεως είναι καί αφαιρετική καί επίσης η σκέψις οφείλει νά είναι αφαιρετική, ώστε η πράξις νά ολοκληρωθή.

Η διαδικασία τών πράξεων – Πρόσθεσις – Αφαίρεσις – είναι υποκειμένη τού ΛΟΓΟΥ, υποχρεούται δέ νά είναι λογική καί νά πραγματοποιή επιλογές.

Μόλις τώρα, εγένετο ΑΘΡΟΙΣΙΣ = πρόσθεσις εννοιών – δυνάμεων, απαραιτήτων διά πάσαν επινόησιν, μεθόδευσιν καί πραγμάτωσιν.

Ο ΛΟΓΟΣ είναι η λογική σκέψις, η άθροισις τών δεδομένων πληροφοριών, ενώ η αφαίρεσις είναι η απόρρηψις ωρισμένων, διά τήν πραγμάτωσιν τού σχεδίου.

Ο Αριστοτέλης, διετύπωσεν ότι: «τά πάντα τοίς τρισίν γίγνεται» καί εμείς διαπιστώνομεν ότι ο Λόγος είναι αληθής, υπό τήν ορθήν έννοιαν τής πράξεως.

Ο λόγος τού Αριστοτέλους είναι προσθετικός-δογματικός καί αποτελεί νόμον τής φύσεως.

Ένα Μαθηματικόν δόγμα είναι ότι: ουδέποτε προστίθενται ανόμοια.

Συμφώνως πρός αυτό τό δόγμα, ο Ηράκλειτος είπεν ότι η φύσις τήν πρώτην ομόνοιαν (ΟΜΟΙΟΣ ΝΟΥΣ) διά τών εναντίων συνήψεν.

Εν προκειμένω, ο όρος ομόνοια υποδηλοί τήν συνύπαρξιν τών ανομοίων δυνάμεων, ενώ ο όρος πρόσθεσις προϋποθέτει τό όμοιον τών ειδών.

Κατά τόν Τίμαιον τόν Λοκρόν, διά τήν πραγματοποίησιν τής Δημιουργίας, συνετάχθησαν τρείς δυνάμεις: η Ιδέα – η ύλη καί τό αισθητόν. Δηλούται σαφώς, ότι τά αισθητά είναι σύνθετα είδη.

Κατά τόν κώδικα τού Έλληνος Λόγου, άπαντα τά είδη τά αισθητά, είναι αποτελέσματα αιτιατά, έχοντα αρχήν υπάρξεως εκ τού αιτίου Λόγου, κυβερνώνται δέ, εκ τής ανάγκης καί σωματοποιούνται διά τού πλάσματος τής ύλης.

Ο ΛΟΓΟΣ είναι η λογική σκέψις, η άθροισις τών δεδομένων.

Σημαιοφόρος Α. Θεολόγος

Εισηγητής τού Κώδικος

τής Ελληνικής Γλώσσης

Υπενθύμισις : 1^ον. Τό επίθετον είναι Σημαιοφόρος καί τό όνομα Θεολόγος

(πρόςαποφυγήν λάθους).

2^ον. Η παρούσα εργασία θά δημοσιευτεί στά πρακτικά μόνον εις τήν

Ελληνικήν Γλώσσαν.